Naar de gletcher
Door: M
Blijf op de hoogte en volg Marijke
22 Februari 2020 | Nieuw Zeeland, Mount Cook
Vandaag was de Tasman gletsjer het doel. De dag begon zonnig.
Eerst brachten we een bezoek aan een zalmkwekerij, waar we deze vissen konden voeren.
Hier worden ze dagelijks gevangen voor de consumptie. Ze kunnen wel tot één meter groot worden.
Uiteraard mochten we ook proeven. Verser dan vers. Goddelijk lekker.
Op naar de langste gletsjer van Nieuw-Zeeland, de Tasman gletsjer. Deze gletsjer is 29 km lang, 4 km breed en 600 m diep en komt uit in het Tasmanmeer. Dit meer kleurt wit doordat met het smeltwater kalk meekomt. Ook hier is de klimaatverandering merkbaar. De gletsjer smelt snel, tussen de 500 en 800 meter per jaar. En zal uiteindelijk helemaal verdwijnen.
We reden naar het Hermitage Hotel in park Mount Cook. Ook weer door een geweldig waterrijk heuvellandschap. Inmiddels werd het bewolkt en bij aankomst regende het. Na een bakje koffie vertrokken we met een bus richting gletsjer. De bus kon niet tot aan het water dus moesten we nog een stevig stukje van een half uur door de heuvels lopen. Intussen was de regen gestopt. Met een soort van speedboot gingen we het water op. We zagen maar 2 ijsbergjes, Brokstukken van de gletsjer. Slechts 10% is zichtbaar, de rest zit onder water. Deze verdwijnen binnen twee dagen terwijl er weer andere opduiken. We voeren richting gletsjer, maar konden uiteraard niet te dichtbij komen omdat het gevaar bestaat dat er stukken afbrokkelen. Het was een imposant gezicht en indrukwekkende trip. Op weg naar het hotel zijn we ook nog even gestopt bij de lavendelvelden. Sinds een aantal jaren probeert men dat hier uit. En het vlijkt te werken.
's Avonds lekker gegeten in een local pub. Dat gaat als volgt:
Je gaat naar de bar, kijkt op de menukaart, kiest je drankje en eten en rekent alles af. Je krijgt een nummer op een standaard mee. Je neem je drank mee naar een tafeltje zonder kleedje of verdere opsmuk en je eten wordt gebracht (daar is het nummer voor). Hoe simpel wil je het hebben.
Eerst brachten we een bezoek aan een zalmkwekerij, waar we deze vissen konden voeren.
Hier worden ze dagelijks gevangen voor de consumptie. Ze kunnen wel tot één meter groot worden.
Uiteraard mochten we ook proeven. Verser dan vers. Goddelijk lekker.
Op naar de langste gletsjer van Nieuw-Zeeland, de Tasman gletsjer. Deze gletsjer is 29 km lang, 4 km breed en 600 m diep en komt uit in het Tasmanmeer. Dit meer kleurt wit doordat met het smeltwater kalk meekomt. Ook hier is de klimaatverandering merkbaar. De gletsjer smelt snel, tussen de 500 en 800 meter per jaar. En zal uiteindelijk helemaal verdwijnen.
We reden naar het Hermitage Hotel in park Mount Cook. Ook weer door een geweldig waterrijk heuvellandschap. Inmiddels werd het bewolkt en bij aankomst regende het. Na een bakje koffie vertrokken we met een bus richting gletsjer. De bus kon niet tot aan het water dus moesten we nog een stevig stukje van een half uur door de heuvels lopen. Intussen was de regen gestopt. Met een soort van speedboot gingen we het water op. We zagen maar 2 ijsbergjes, Brokstukken van de gletsjer. Slechts 10% is zichtbaar, de rest zit onder water. Deze verdwijnen binnen twee dagen terwijl er weer andere opduiken. We voeren richting gletsjer, maar konden uiteraard niet te dichtbij komen omdat het gevaar bestaat dat er stukken afbrokkelen. Het was een imposant gezicht en indrukwekkende trip. Op weg naar het hotel zijn we ook nog even gestopt bij de lavendelvelden. Sinds een aantal jaren probeert men dat hier uit. En het vlijkt te werken.
's Avonds lekker gegeten in een local pub. Dat gaat als volgt:
Je gaat naar de bar, kijkt op de menukaart, kiest je drankje en eten en rekent alles af. Je krijgt een nummer op een standaard mee. Je neem je drank mee naar een tafeltje zonder kleedje of verdere opsmuk en je eten wordt gebracht (daar is het nummer voor). Hoe simpel wil je het hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
